Det er visse ting du aldri i livet må finna på å gjera. Ein skal til dømes aldri føna håret om ein står til knes i vatn. Ei heller skal du klatra opp Galdhøpiggen i klogger, og om du veddar på at du kan sjå førestillinga Rock of Ages – utan at rockefoten trampar takten, ja då er du truleg ganske skrudd.

For UL Skjoldafjord har slått på stortromma igjen. Etter lang tid med førebuing er det komande torsdag premiere på musikalen Rock of Ages, som også blir sett opp fredag og laurdag i Skjold. I tillegg skal aktørane til både kulturhuset i Tysvær og Festiviteten i Haugesund. Som alltid kan UL Skjoldafjord skilta med solide songarar, flinke koreografar, kreative scenearbeidarar og eit fantastisk band som løftar førestillinga til det profesjonelle. Det er rett og slett ei oppleving å vera vitne til livet i baren The Bourbon Room på The Strip i Hollywood, der ein får bli kjende med Sherrie Christian, Drew Boyle, Justice Charlier, Stacee Jaxx og mange fleire. Trass den syltynne handlinga, er musikken, kleda, menneska og kjærleiken i Rock of Ages ein fest ein definitivt bør få med seg.

— Eg er sikker på at publikum kjem til å sitja igjen med ei oppleving som rommar vanvittig mykje god 80-talsmusikk og god humor. Me er ein god gjeng som har hatt det fantastisk kjekt i lag med dette prosjektet, seier Kjetil Ohm som saman med Elisabeth Stople Gregersen, Brian Nielsen og Ann Mari Tjoflot sit på dei fire store rollene i musikalen.

Tre av dei har vore med i større eller mindre roller før, men for Brian Nielsen er dette første gong på scenen. Dei ti siste åra har han vore med som lydansvarleg.

Draumar

Handlinga er lagt til den legendariske baren The Bourbon Room i Los Angeles, der dei tilsette i stor grad brukar tida på å drøyma om å slå gjennom som enten tekstforfattarar, songarar eller skodespelar. Gamle falma rockestjerner finn også vegen tilbake til The Bourbon Room, og gjennom førestillinga får ein vera med på emosjonelle oppturar, nedturar, kjærleik, sjalusi, drama og ikkje minst så spelar alle desse emosjonane seg ut gjennom musikk.

Musikalske godbitar

Grunnlaget for godt sceneshow er musikarane. Alf Helge Stendal (gitar), Berge Thomas Velde (trommer), Knut Ståle Storesund (gitar) og Einar Bakke (keyboard og gitar) utgjer Torsdagsklubben. Dei gjer ein fantastisk jobb og spelar musikk så det kostar etter. Når ein i tillegg kan presentera eit heilt ensemble som imponerer med både songrøyster, skodespelarprestasjonar og innleving, er det skitt det same om scenen er stor eller liten, i Los Angeles eller i Skjold.

Framsyninga er rein og skjær glede, med musikalske godbitar frå 80-talet som til dømes I wanna rock og We´re not gonna take it med Twister Sister, Wanted dead or alive med Bon Jovi og Here I go again med Whitesnake, for å nemna nokre få.

Som alltid endar dei gode historiene godt til slutt, men publikum må tola både poledance, lapdance, sex, drugs and rock´n´roll før sceneteppet går ned for siste gong. Men kva gjer vel det? Med musikk som får flettene til å flagra, toler ein kva som helst. Og berre så det er sagt: Den aktuelle rockefoten kjem garantert til å trampa takten frå første fortissimo.

Klare for Tysvær og Haugesund

— Nervane er under kontroll, konstaterte Morten Eiknes, alias Lonny Barnett, forteljarstemma i UL Skjoldafjord si oppsetjing av rockemusikalen Rock of Ages, like før premieren.

Av Torleif Heggebø, Grannar

— Det er om å gjere å by på seg sjølv, koma ut av skalet, frigjera seg og få fram karakterane i rollene sine. Her skal det malast med ein brei pensel. Det skal ikkje vera ein rockekonsert, men ei tøff, teatralsk framføring kor ingen må vera redde for å drite seg ut, var bodskapen til gjestecoach Åge Steen Nilsen då han gjesta ei av øvingane i november i fjor.

Komfortable aktørar

Sjølv meinte aktørane det handla om å kome ut av komfortsona.

Etter å ha sett premieren den 8. mars kan ein lure på kor komfortsona til aktørane i UL Skjoldafjord er. Etter ein litt forsiktig start, så auste dei av seg sjølve, kom så til dei grader ut av skalet og malte rollefigurane sine med brei pensel, nett som coachen hadde sagt. Og dei storkoste seg.

Dei verka rett og slett komfortable der dei leia oss fram i ei kanskje noko tynn kjærleikshistorie, som sjølvsagt hadde happy ending. Litt sex og dop høyrde med, men det berande elementet var musikken. Publikum fekk servert den eine rockeperla etter den andre, der duettane mellom dei to hovudpersonane Sherrie Christian (Elisabeth Stople Gregersen) og Drew Boley (Kjetil Ohm) toppa det musikalske.

— Takk mamma

Skodespel handlar òg om mimikk, og kanskje litt improvisasjon. Gro Marit Messmer Larsen fekk meir enn ein gong latteren fram hos publikum i si framstilling av Regina McKaig, frontfiguren for demonstrantane som kjempa for rockeklubben sin. Som då ho fridde til publikum om bistand til protestrop mot dei som ville øydelegge gata.

Første forsøk var mislykka, men Larsen gav seg ikkje. Fridde igjen og fekk svar – frå ei dame nede i salen.

— Takk mamma, datt det ut av demonstranten før ho gjekk vidare med replikkane sine, til stor latter frå salen.

Stolte av foreldra og bygda

Lenge før framsyninga starta var det lang kø i døra og utanfor Skjold Arena. Heilt fremst stod veninnene Eline Dagsland Bråthen, Thilde Skjold, Lone Evjen Kallevik, Emma Eiknes og Fride Evjen Kallevik. Dei var svært spente før framsyninga, og ikkje mindre stolte etterpå.

Det har me ikkje prøvd før, så det går heilt sikkert bra!

MARIE EIKNES, PRODUSENT OG INSTRUKTØR

— Det var kjempebra. Dei har jobba så hardt med dette sidan i fjor sommar og me er svært stolte av det dei har fått til, og at skjoldabygda har noko så tøft å vise fram for heile Vindafjord. Ja, for Tysvær og Haugesund med, sprudlar jentene, to av dei med foreldre blant aktørane.

Elvis-gjengen i publikum

Forteljarkunsten var stor frå scena, og frieriet til publikum nådde fram gong på gong. Mykje humring og stadig applaus viste at publikum kosa seg. Mellom dei var ein heil delegasjon frå Sandeid Ungdomslag, som nett har lagt bak seg eit musikalsk teater med Elvis i hovudrolla.

— Me fekk god respons på stykket vårt, og var godt nøgde, men eg må seie eg er litt misunnelege på UL Skjoldafjord. Det dei har vist så langt er ikkje mindre enn imponerande, sa Terje Ørnes i pausen mellom første og andre akt.

— Det ville vore freistande med ein musikal hos oss òg, meinte sandeidbuen med bakgrunn i musikk og lyd frå Sandeid-teateret. Dottera Helene var heilt samd. Begge debuterte som publikummarar på ei oppsetjing frå UL Skjoldafjord, men trur ikkje det blir siste gongen.

Finale i Festiviteten

Tre framsyningar i Skjold Arena blir følgd opp med show på Tysværtunet og i Festiviteten i Haugesund komande helg. UL Skjoldafjord har spelt for fulle hus i Tysvær tidlegare, men Festiviteten blir ei ny erfaring.

Marie Eiknes, ein av produsentane og scneneinstruktørane, er spent på korleis haugesundarane vil ta imot dei, men seier som Pippi Langstrømpe:

— Det har me ikkje prøvd før, så det går heilt sikkert bra!

Ren McCormick er ein opprørsk amerikansk ungdom som svært motvillig må flytta frå storbyen Chicago til den vesle byen Bomont i bondetamp-staten Iowa for å bu hos tanta og onkelen sin. McCormick er ei sint sjel som har blitt såra litt for mange gonger, men som får sitt utløp i dans og musikk. Då hjelper det lite når byen Bomont, med pastor John Moore i spissen har lagt ned totalforbod mot både alkohol, ungdomsarrangement, høg musikk og rytmiske utfaldingar, grunna ei bilulukke der fire av byens ungdommar miste livet etter at dei hadde vore på dans. Når McCormick i tillegg får amorøse kjensler for den like opprørske dottera til pastoren, Ariel, er det duka for action, romanse, sjalusi og musikalske lovbrot.

— Gjengen har øvd éin gong i veka sidan september i fjor i tillegg til to øvingshelger og no er dei klare for framsyning. Dei store rollene blei fordelt for over eitt år sidan og eg synest dei er fantastisk flinke, seier Annelin Bauge, inspisient for oppsettinga etter generalprøven tysdag kveld.

Gode i hovudrollene

Og flinke er dei så absolutt. Det går så det kostar etter med særs dyktige skodespelarar i hovudrollene. Ren McCormick blir spela av Morten Eiknes og Liv Eidhammer Mangrud har rolla som Ariel Moore. Saman er dei rå på scenen. Ikkje berre i skodespelarprestasjonane der dei evnar å leva seg svært godt inn i rollene, men også songmessig. Dei gir alt og går glatt musikalske skodespelarar på langt større scenar ein høg gang.

Gjengen i bi-rollene gjer det også svært bra. Linda Haraldseid i rolla som Rusty, Hanne Skjold som Urleen og Aina Hustveit som Wendy Jo, er venninnene til Ariel, og imponerer både musikalsk og som skodespelarar. For ikkje å snakka om Håvard Haraldseid som spelar den litt håplause, men hjartegode Willard Hewitt som ikkje eig ein rytme mellom isse og tåspiss. Kurt Rødde må også snakkast litt om, for i rolla som den sjølvgode, dominerande og kvinnediskriminerande drittsekken Chuck Cranstone er han knallgod. Som publikum i salen får ein verkeleg kjenna på «slimål-kjensla» i magen, og i svake sekund gløymer ein at dette berre er skodespel.

Ekte og godt innøvd

Footloose er frå ende til annan ein fest å vera vitne til. Skodespelarane, dansarane og musikarane har gjort jobben sin grundig. Ensemblet har pugga linjene sine og dialogen på scenen er ekte og godt innøvd. Dansarane viser god innleving og dansar utan feil, og toppar det heile med ein forrykande linedans til låta Fake ID som imponerer fletta av tilskodarane. Mange av dansarane er unge, nokre av dei ikkje eldre enn 12 år.

Musikarane i bandet er ein gjeng med ein mannsalder av erfaring. Lasse Jarmer på piano, Arne Tveit på piano/keyboard, Berge Thomas Velde på trommer, Knut Ståle Storesund på bassgitar, Alf Helge Stendal på gitar og Kjetil Ohm på song.

Med seg på laget har Ohm tidvis Elisabeth Stople Gregersen på song. Ho har også rolla som Ann Moore, mor til Ariel og vekslar på å stå som korist i bandet og som skodespelar på scenen.

Well done

UL Skjoldafjord har gjort det før, og no har dei gjort det igjen. Tidlegare har dei mellom anna imponert stort med musikalane Grease og Annie, og årets happening Footloose er nok ei stjerne på himmelen. Imponerande, velgjort og eineståande underhaldande er nok ein konklusjon mange kunne skrive under på.

Premieren gjekk onsdag kveld. I tillegg er det framsyning torsdag, fredag og laurdag (utseld), og seinare i Tysvær.

Torsdag var det premiere på UL Skjoldafjord si framføring av musikalen «Annie» og sjeldan har ein vel sett to meir sjarmerande utgåver av Annie eller ei meir skremmande utgåve av Miss Hannigan. Emma Tjelmeland Hustoft delte rolla som Annie med Anita Øygard, og imponerte eit raust publikum i ein stappfull bygdehussal.

Gro Marit Messmer Larsen, spelte rolla som den sinte, sure og sleipe Miss Hannigan, og spelte fletta av alle kritikarar. At Larsen har eit solid skodespelartalent er sikkert, og ho strålte i rolla som den resignerte bestyrerinna.